طرح ميكروفن ها

امروزه انواع میکروفنها معمول ومتداول است . از جمله می‌توان از میکروفنهای دینامیک ( dynamic) یا سیم‌پیچ متحرک ؛ میکروفنهای خازنی (condenser) یا الکترواستاتیک (electrostatic) ؛‌میکروفنهای مشهور به الکترت ( electret) ،‌ که نوعی میکروفن کوچک خازنی و گردنی هستند ؛ میکروفنهای نواری ( ribbon) نام برد .هریک از این میکروفنها مزایا و محدودیتهایی دارند که باید به آن توجه شود .آنچه برای بیشتر صدابرداران مهم است کارایی آنها است . آیا در محیطهای شلوغ و پرسرو صدا ،‌پاسخ لازم را ارائه می‌دهند و قدرت دریافت جزئیات صدا را دارند ؟ آیا براحتی آسیب می‌بینند ؟ آیا کیفیت صدایی که تولید می‌کنند ،‌مطلوب و دلخواه شماست ؟
شکل میکروفنی که می‌خواهید استفاده کنید بستگی به نیاز و نحوه استفاده‌تان دارد . مثلا میکروفن الکترت مشهوربه PZM ( pressure zone microphone ) ،‌به طور معمول داخل یک کپسول یا مخزن ویژه قرار دارد و برای دریافت صدای یک گروه ،‌روی دیوار یا میز قابل نصب است .
در حالی که برخی میکروفنها مناسب برای دریافت میزان مساوی صدا در تمام جهات طراحی شده‌اند(‌omnidrectional ) ، بعضی دیگر بسیار حسا
بوده ،‌توانایی دریافت صدا از یک سمت معین را دارا هستند ( unidirectional ) مثلا میکروفنهایی که دارای حوزه دریافت صدا به شکل قلب یا کاردیویید (cardioid ) هستند . میکروفنهای جهت‌دار را فقط می‌توان تا حدی جهت‌دار ساخت که هر صدایی را ، بجز صداهای واقع در مسیر و زاویه بسته میکروفن ، به طور عملی نادیده بگیرند . مثلا میکروفنهای دریافت صدا از راه دور ، میکروفنهای مشهور به تفنگی ، میکروفنهای معروف به پارابولیک (parabolic) همچنینمیکروفنهایی وجود دارند که سیستم آنها دو سویه (bidirectional ) است و در دو سمت جلو و عقب ، زاویه‌ای بسته و حساس دارند و در طرفین ت حدودی غیر حساس هستند و به اصطلاح کرولال هستند ( مثل میکروفنهای نواری ) . سیستم بعضی میکروفنها قابل تنظیم و استفاده در هر محل و موقعیتی است . برخی دیگر نیز برای صبط و پخش سیستمهای استریو(stereo) قابل بهره‌برداری هستند .